آنجا که طبیعت توقف می کند،هنر آغاز می شود.
ویل دورانت
***************
🖋️شاید یکی از سخت ترین کارها،نوشتن ازمرگ کسانی است که آثار ویاد ونام آنها در حافظه ی جمعی ما ماندگار شده است.انسان های بزرگی که اگرچه جسم شان در میان ما نیست اماآثار ارزشمندشان تا ابد در مقابل دیدگان ما رژه خواهند رفت زیرا نام هنر وهنرمند هرگز بسر نخواهد آمد حتی اگر روزگار غدار سرود فرود را برای او سر دهد یا دست اجل گلوی زندگی اش را بفشارد.
*آری.۲۹بهمن۹۷ کهن دیار قلعه تل و آسمان بارانی و غمبار شهر،واپسین روز زندگانی درخشان و حیات والای نقاش و مجسمه ساز بزرگ وبنام ایل بختیاری،رزمنده وجانباز فداکار میهن،سرهنگ فقید، استادنورالله طهماسبی را شاهد بوده است.*
هنرمندی که نقشی بسیار ارزنده و ممتاز در حفظ ومعرفی فرهنگ بختیاری داشته و با خلق آثار هنری ارزشمندی چون
*تندیس شهدا،موشک شکسته،سیمرغ افسانه ای،قوری،تندیس مردان بختیاری،پور سینا(ابوعلی سینا) و تندیس ماندگار فردوسی بزرگ*
رسالت هنری خویش را در جهت اعتلای فرهنگ و هنر،به بهترین شکل ممکن به انجام رساند.انسانی شرافتمند وهنرمندی واقعی که همه ی خصایل نیک اخلاقی و انسانی را یکجا در خود جمع داشت و همانگونه که خودشان گفته بودند:
*«هنرمند واقعی کسی است که در تمام زمینه های انسانی هنرمند باشد ونقش مثبتی را در اجتماع و خانواده ایفا کند»*
نوع نگاه و رابطه ی استاد طهماسبی با هنر،رابطه ای عاشقانه ومملو ازعشق وعاطفه واحساس بوده است.او همواره سعی داشت درآثار نقاشی و مجسمه سازی خویش،عواطف،احساسات وتجربیات خویش را به گونه ای بیان کند که باعث برانگیخته شدن احساسات مخاطبان شده وبا آنها پیوندی معنوی برقرار کند.
تعلق خاطر او به سرزمین آباواجدادی وشور واشتیاقش به رشد و بالنده گی فرزندان این مرز وبوم وصف ناشدنی بود.استاد طهماسبی، به ارزش وجایگاه هنر وتاثیرگذاری هنرمندان وآثار هنری در جامعه به خوبی واقف بودو از اینکه آثار هنری با پول ومادیات ارزش گذاری شوند سخت بیزار بود .
*خوب به یاد دارم هنگامی که ساخت و نصب تندیس بزرگ فردوسی در دستور کارشورا وشهرداری قرار گرفت و افتخار دیدارچندباره ایشان را داشته ایم،علیرغم بیماری مهلکی که پیکرشان را نحیف و کم توان ساخته بود،بدون کمترین اصراری بر تعیین ارزش مادی اجرای کار،با شوروحرارتی عجیب به ساخت آن همت گماشت وهمواره این جمله را تکرار می کرد که:*
*« هیچ لحظه ای در زندگی من زیباتر،باارزشتر وشیرین تر از لحظه ی نصب این تندیس در قلعه تل نیست»* وهمواره از این اثر به عنوان سند افتخار زندگی خویش یاد می نمود.همان اثر ماندگار میدان فردوسی که سرانجام درصبحگاه زمستانی تلخ و غم آلود ۲۹ بهمن۹۷،پیکربی جان خالقش را نظاره گر بود و خیل عظیم مردمی که آمده بودندتا در بُهت و اندوه،هنرمند گرانمایه ایل را برای همیشه وداع نمایند…
بدون شک،یاد ونام استاد نورالله طهماسبی وثمره ی حیات این مرد بزرگ،در سالهای کوتاه و بلند زندگی دنیایی، باما خواهد ماند چرا که از زبان سعدی علیه الرحمه خواند ه ایم
*«هنر چشمه ی زاینده است و دولت پاینده.اگر هنرمند از دولت بیفتدغم نباشد که هنر در نفس خود دولت است ،هر کجا که روَد قدر بیند ودر صدر نشیند …»*
*احترام ما و همه هم تباران ایل بزرگ بختیاری،نثار روح بلند چنین انسانهای بزرگی باد که با تلاش بی دریغ خویش،رنگی از هنر بر دنیای فانی ما پاشیدند وصحنه ای زیبا و ماندگار از دوران حیات خویش برای ما و نسلهایی که از پی ما خواهند آمد به یادگار گذاشتند.*
روح و روانش شاد
*سیدمرتضی حیاتی*